شرط پذیرش نماز

پذیرش نماز به عنوان برترینِ فرایض وابسته به شروطی است که با رعایت آنها می توان به قبولی آن در درگاه الهی امیدوار بود.

پیامبر خدا (ص) می فرمایند: «دو نفر از امت من به نماز مى ایستند و رکوع و سجود هر دو نفرشان یکى است، اما فاصله نماز آنها با یکدیگر از زمین تا آسمان است.»

امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: « اى کمیل! مهم این نیست که نماز بخوانى و روزه بگیرى و صدقه بدهى؛ مهم این است که نماز، با دلِ پاک و عمل خداپسندانه و خشوع راستین صورت گیرد.»

پیامبر خدا (ص) درباره شرط پذیرش نماز فرموده اند: «اگر چندان نماز بخوانید که چون چلّه کمان شوید و چندان روزه بگیرید که مانند کمان درآیید، خداوند از شما نپذیرد مگر آن که با پارسایى همراه باشد.»

آموزه های روایی همچنین، عواملی را که مانع پذیرش نماز می شوند را نیز بیان کرده اند.

امام صادق (ع) در این باره می فرمایند: «هر که به پدر و مادر خود گر چه به وى ستم کرده باشند با نگاه دشمنانه بنگرد، خداوند از او نمازى را  نمى پذیرد.»

رسول خدا (ص) نیز در بیان عواملی که مانع پذیرش نماز می شود، فرموده اند: «هر که از مردى مسلمان یا زنى مسلمان غیبت کند، خداوند متعال تا چهل شبانه روز، نه نماز او را مى پذیرد و نه روزه اش را ، مگر این که غیبت شونده او را ببخشد.»

همچنین، آن حضرت (ص) می فرمایند: «کسى که در نماز خود خشوع ندارد، نمازش نماز نیست.»