|
نماز 
| ||
|
ره توشه آخرت
فَاجْعَلُوا اجْتِهادَکُمْ فِیهَا التَّزَوُّدَ مِنْ یَوْمِهَا الْقَصیرِ لِیَوْمِ الاَّْخِرَةِ الطَّویلِ(5)
کـوشـش شـمـا در دنـیـا ایـن بـاشد که از این چند روزه کوتاه براى روزهاى بلند آخرت توشه برگیرید.
فَتَزَوَّدُوا فِى اَیّامِ الْفَناءِ لاَِیّامِ الْبَقاءِ.(6)
مردم ! در روزهاى فناپذیر، براى روزگار جاودان ، توشه برگیرید.
آمادگى براى حساب رسى
اِجْعَلْ جِدَّکَ لاِِعْدادِ الْجَوابِ لِیَوْمِ الْمَسْئَلَةِ وَالْحِسابِ(7)
بکوش تا براى پاسخگویى در روز پرسش و حساب رسى آماده باشى .
حسابرسى الهى
اِعْلَمْ اَنّ حِسابَ اللّهِ اَعْظَمُ مِنْ حِسابِ النّاسِ.(8)
بدان ! حسابرسى خداوند از حسابرسى مردم سخت تر است .
فرق امروز و فردا
وَ اِنَّ الْیَوْمَ عَمَلٌ وَ لا حِسابَ وَ غَداً حِسابٌ وَ لا عَمَلَ.(9)
امروز روز کار است و روز حساب نیست و فردا روز حساب است و روز کار نیست .
بدترین توشه آخرت
بِئْسَ الزّادُ اِلَى الْمَعادِ الْعُدْوانُ عَلَى الْعِبادِ(10)
بدترین توشه انسان براى معاد، تجاوز به بندگان خداست .
خائنان در قیامت
وَ لِکُلِّ غادِرٍ لِوَاءٌ یُعْرَفُ بِهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ(11)
خائنان در روز قیامت پرچمى دارند که بدان شناخته مى شوند.
تجسّم اعمال در قیامت
اَعْمالُ الْعِبادِ فى عاجِلِهِمْ نَصْبُ اءَعْیُنِهِمْ فى آجِلِهِمْ(12)
کردار امروز مردم ، فردا پیش روى آنهاست .
کِشته آخرت
اَلْعَمَلُ الصّالِحُ حَرْثُ الاَّْخِرَةِ.(13)
کردارِ نیک ، کِشته اى براى آخرت است .
یاد معاد
طُوبى لِمَنْ ذَکَرَ الْمَعادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسابِ وَ قَنِعَ بِالْکَفافِ وَ رَضِىَ عَنِ اللّهِ.(14)
خوشا به حاحل کسى که به یاد معاد باشد و براى روز حساب ، کار کند و به اندازه روزى خود قناعت نماید و از خدا خشنود باشد.
هشدار به بندگان خدا!
عـِبـادَ اللّهِ اِحـْذَرُوا یـَوْمـاً تـُفـْحـَصُ فـیـهِ الاَْعـْمـالُ وَ یـَکـْثـُرُ فـیـهِ الزِّلْزالُ وَ تـَشـیـبُ فـیـهـِ الاَْطْفالُ.(15)
بندگان خدا! از روزى بترسید که عمل ها وارسى مى شود و اضطراب در آن زیاد و کودکان پیر مى شوند!
آمادگى براى آخرت
مَنْ تَذَکَّرَ بُعْدَ السَّفَرِ اسْتَعَدَّ.(16)
هر کس دورى سفر (قیامت ) را یاد کند آماده راه گردد.
گرایش به آخرت
طُوبى لِلزّاهِدینَ فِى الدُّنْیَا الرّاغِبینَ فِى الاَّْخِرَةِ.(17)
خوشا به حال آنان که نسبت به دنیا زهد مى ورزند و به آخرت گرایش دارند.
مسافران قیامت
قـَدْ دُلِلْتـُمْ عَلَى الزّادِ وَ اُمِرْتُمْ بِالظَّعْنِ وَ حُثِثْتُمْ عَلَى الْمَسیرِ، فَاِنَّما اَنْتُمْ کَرَکْبٍ وُقُوفٍ لا یَدْرُونَ مَتى تُؤْمَرُونَ بِالسَّیْرِ.(18)
شـمـا انسان ها، بر فراهم کردن توشه سفر رهنمون شده اید و فرمان کوچ یافته اید و حرکت را بـرانـگـیـخـتـه شـده ایـد، داسـتان شما داستان کاروان بار افکنده اى را ماند که نمى داند چه زمانى فرمان حرکت مى یابد.
ضایع کردن توشه آخرت
مِنَ الفَسادِ اِضاعَةُ الزّادِ وَ مَفْسَدَةُ الْمَعادِ.(19)
از جمله تباهکارى از دست دادن توشه و تباه ساختن آخرت است .
در اندیشه آینده
وَاذْکُرْ قَبْرَک فَاِنَّ عَلَیْهِ مَمَرَّکَ.(20)
گور خویش را به یاد آور، چرا که باید از آن بگذرى .
نشانه ورشکستگى
اَلْمَغْبُونُ مَنْ شُغِلَ بِالدُّنْیا وَ فاتَهُ حَظُّهُ مِنَ الاَّْخِرَةِ(21)
زیانکار کسى است که به دنیا مشغول گردد و بهره آخرت از او فوت شود.
[ شنبه 93/10/20 ] [ 7:21 صبح ] [ سیدسعیدبهروز ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  | |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
