احکام نماز‌

نماز مهمترین عمل دینى است که اگر قبول درگاه خداوند عالم شود، عبادتهاى دیگر هم قبول مى‌شود، و اگر پذیرفته نشود عبادتهاى دیگر هم قبول نمى‌شود، و همانطور که اگر انسان در هر شبانه روز پنج نوبت در نهر آبى شست شو کند، چرک در بدنش نمى‌ماند، نمازهاى پنجگانه هم انسان را از گناهان پاک مى‌کند.

و سزاوار است که انسان نماز را در اول وقت بخواند و کسى که نماز را سبک شمارد، مانند کسى است که نماز نمى‌خواند. پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمود: کسى که به نماز اهمیت ندهد و آن را سبک شمارد، سزاوار عذاب آخرت است.

روزى حضرت در مسجد تشریف داشتند، مردى وارد و مشغول نماز شد و رکوع و سجودش را کاملًا بجا نیاورد، حضرت فرمودند: اگر این مرد در حالى که نمازش اینطور است از دنیا برود، به دین من از دنیا نرفته است.

پس انسان باید مواظب باشد که به عجله و شتابزدگى نماز نخواند و در حال نماز به یاد خدا و با خضوع و خشوع و وقار باشد و متوجه باشد که با چه کسى سخن مى‌گوید و خود را در مقابل عظمت و بزرگى خداوند عالم بسیار پست و ناچیز ببیند، و اگر انسان در موقع نماز کاملًا به این مطلب توجّه کند از خود بى‌خبر مى‌شود، چنانکه در حال نماز تیر را از پاى مبارک حضرت امیر المؤمنین علیه السلام بیرون کشیدند و آن حضرت متوجه نشدند.

و نیز باید نمازگزار توبه و استغفار کند و گناهانى که مانع قبول شدن نماز است؛ مانند حسد، کبر، غیبت، خوردن حرام، آشامیدن مسکرات و ندادن خمس و زکات، بلکه هر معصیتى را ترک کند.

همچنین سزاوار است کارهایى که ثواب نماز را کم مى‌کند بجا نیاورد، مثلًا در حال خواب‌آلودگى و خوددارى از بول به نماز نایستد، و در موقع نماز به آسمان نگاه نکند، و‌ کارهایى را که ثواب نماز را زیاد مى‌کند بجا آورد، مثلًا انگشتر عقیق به دست کند و لباس پاکیزه بپوشد، و شانه و مسواک کند، و خود را خوشبو نماید.